Τι είναι η Ειδική Γλωσσική Διαταραχή;
Η Ειδική Γλωσσική Διαταραχή χαρακτηρίζεται από καθυστερημένη ή παρεκκλίνουσα γλωσσική ανάπτυξη, η οποία δε αποδίδεται σε κάποιο νευρολογικό, γνωστικό, αισθητηριακό, συναισθηματικό ή νοητικό έλλειμμα.
Τι δυσκολίες παρουσιάζονται;
Υπάρχει μεγάλη ανομοιογένεια στην ΕΓΔ, επομένως κάθε παιδί παρουσιάζει διαφορετικές δυσκολίες. Παρ’ όλα αυτά μελέτες έχουν δείξει πως δυσκολίες εντοπίζονται κυρίως στη γραμματική ανάπτυξη, τη φωνολογία, τη μορφοσύνταξη, τη φωνολογία, το λεξιλόγιο και την πραγματολογία. Επίσης, παρατηρούνται δυσκολίες στην κεντρική ακουστική επεξεργασία και την κατανόηση διαλόγων, την αφήγηση, την επαναφήγηση αλλά και σε δραστηριότητες που απαιτείται η συμμετοχή της μνήμης (κυρίως μνήμη εργασίας και βραχυπρόθεσμη μνήμη). Συχνά, λόγω των δυσκολιών που προαναφέρθηκαν, μπορεί να εμφανίζουν κοινωνικές δυσκολίες, δηλαδή μπορεί να είναι πιο απομονωμένα και αγχωμένα.
Ποια είναι η συχνότητα εμφάνισης;
Η Ειδικής Γλωσσικής Διαταραχής εμφανίζεται σε ποσοστό 7% του πληθυσμού, ωστόσο ποικίλει ανάλογα με τα διαγνωστικά κριτήρια που χρησιμοποιούνται (Tomblin et. al., 1997). Επίσης, εμφανίζεται σε μεγαλύτερο ποσοστό στα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια.
Ποια είναι τα αίτια;
Το φύλο, η σειρά γέννησης και το κοινωνικό υπόβαθρο είναι κάποιοι απ’ τους παράγοντες φαίνεται να επηρεάζουν την εμφάνιση της ΕΓΔ. Παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει ακριβής αιτιολογία. Από μελέτες στον εγκέφαλο έχει παρατηρηθεί μη φυσιολογική ασυμμετρία(Dick, Richardson & Saccuman, 2008) και πιο αδύναμα επίπεδα διέγερσης στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου στις περιοχές της γλώσσας(Hugdahl et al., 1997). Τέλος, πρόσφατες μελέτες δείχνουν πως υπάρχει γονιδιακή εμπλοκή.
Ποιος είναι ο ρόλος του Λογοθεραπευτή;
Ο Λογοθεραπευτής θα πρέπει να αξιολογήσει το παιδί, ώστε να εντοπίσει σε ποιους τομείς της γλώσσας υπάρχουν δυσκολίες και να διαμορφώσει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα θεραπείας.
Βιβλιογραφία
American Psychiatric Assosiation (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (5th ed.) Arlington, VA: American Psychiatric Publising
Anderson, N. B. , & Shames, G. H. (2011). Human Communication Disorders. An Introduction. Boston: PEARSON.
Bishop, D., & Norbury, F. (2008). Speech and language impairment. In Anita Thapar; Sir Michael Rutter; Bishop, Dorothy; Daniel Pine; Scott, Steven M.; Jim Stevenson; Taylor, Eric; Eds. Rutter’s Child and Adolencent Pshyciatry. Oxford: Wiley- Blackwell. pp. 782 – 801.
Helland T. & Asbjørnsen A. (2001). Brain asymmetry for language in dyslexic children. Laterality,4, pp.289-301 doi: 10.1080/713754422.
Νικολόπουλος, Δ. , & Ξενάκη, Χ. (2016). Γλωσσική Ανάπτυξη και Διαταραχές. Αθήνα: Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ.
Tomblin, J. B. & Nippold, M.(2014). Understanding Individual Differences in Language Development Across the School Years Language and Speech Disorders. London: Psychology Press.
Πολίτου Καλλιόπη
Λογοθεραπεύτρια