Μελετώντας σύγχρονες μελέτες και έρευνες επάνω στο θέμα των ενδοοικογενειακών διενέξεων, διαπιστώνουμε ότι όλα τα αποτελέσματα συγκλίνουν στο ότι οι καβγάδες και οι εντάσεις μεταξύ των γονιών, επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή και την εξέλιξη των παιδιών της οικογένειας, τόσο άμεσα όσο και μακροπρόθεσμα. Πιο συγκεκριμένα τα παιδιά που εκτίθενται στις λογομαχίες και τις φιλονικίες των γονιών παρουσιάζουν τα εξής κύρια προβλήματα:
- Προβλήματα ύπνου, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Τα παιδιά, δηλαδή, κοιμούνται λιγότερες ώρες και κάνουν ανήσυχο ύπνο.
- Προβλήματα διάθεσης και συμπεριφοράς όπως νευρικότητα, επιθετικότητα, ανυπομονησία, άγχος, δυσθυμία, υπερένταση.
- Προβλήματα σχολικής επίδοσης. Δεν αποδίδουν στο σχολείο, δεν μελετούν, είναι αδιάφορα και αφηρημένα, δεν συμμετέχουν στο μάθημα, δεν συνεργάζονται.
Εκτός, όμως, από τα προβλήματα αυτά τα οποία παρουσιάζονται και εκδηλώνονται στον παρόντα χρόνο, υπάρχουν και αρνητικές επιδράσεις στα παιδιά που θα εκδηλωθούν αργότερα. Τέτοιες επιδράσεις μπορεί να είναι: οι κακές σχέσεις με τους ενήλικες, η αντιδραστική και απαξιωτική συμπεριφορά προς τους γονείς, η έλλειψη σεβασμού, η επιθετικότητα και η ανυπακοή.
Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον γκρίνιας, λογομαχίας, επιθετικότητας, έλλειψης αγάπης και ψυχρότητας, θα είναι ενήλικες χωρίς αίσθηση της χαράς της ζωής, χωρίς κέφι και αισιοδοξία. Ακόμη χειρότερα, θα αντιγράψουν πιθανότατα αυτό που έζησαν ως μοντέλο και θα αναπαραγάγουν έναν κακό γάμο, με εντάσεις και διενέξεις με τον/την σύντροφό τους.
Γι’ αυτό οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στη συμπεριφορά και στις σχέσεις τους, μπροστά αλλά και πίσω από την πλάτη των παιδιών τους. Θα πρέπει να αποφεύγουν τους καβγάδες, τις εντάσεις, τις απαξιωτικές εκφράσεις, την είρωνα, τα αρνητικά σχόλια ο ένας προς τον άλλο και να αναζητούν, ακόμη και με τη βοήθεια κάποιου ειδικού αν χρειαστεί, τους λόγους και την αιτία της έντασης ώστε να τη «θεραπεύσουν» και να την ξεπεράσουν. Θα πρέπει, επίσης, να μάθουν να χειρίζονται σωστά το θυμό τους και να ελέγχουν τα νεύρα τους, ώστε να αποφεύγονται οι έντονες σκηνές μπροστά στα παιδιά, καθώς οι εικόνες αυτές μένουν έντονα και για πολλά χρόνια χαραγμένες στη μνήμη τους.
Βεβαίως, επειδή είμαστε άνθρωποι και όλοι μπορεί να εκνευριστούμε κάποιες φορές, στην περίπτωση που τα πράγματα ξεφεύγουν – όπως είναι πολλές φορές και πιθανό και φυσιολογικό – καλό είναι να λύσουμε την ένταση με τρόπο διαλεκτικό και με καλή διάθεση αμοιβαίων υποχωρήσεων και συναίνεσης, έτσι ώστε τα παιδιά να νιώσουν ασφάλεια και να διδαχθούν το σπουδαίο μάθημα ότι όλα λύνονται όταν τα συζητάμε και προσπαθούμε να βρούμε λύσεις. Αυτό θα είναι ένα μάθημα ζωής, το οποίο θα εφαρμόζουν και τα ίδια τόσο στην παρούσα παιδική τους ηλικία όσο και αργότερα, στο μέλλον σαν ενήλικες.
Κωστόπουλος Παναγιώτης Ψυχολόγος Υποψήφιος Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών
Καταχώρηση Μηνύματος