Με το παρόν άρθρο προσπαθούμε να προσεγγίσουμε τη σχέση γονιών – παιδιών από μια άλλη οπτική γωνία, η οποία προκύπτει από τη σύγχρονη απαιτητική καθημερινότητα της οικογένειας. Τις τελευταίες 2 τουλάχιστον δεκαετίες, η καθημερινότητα των γονιών απαιτεί πολλές ώρες απουσίας από το σπίτι. Έτσι οι σχέσεις τους με τα παιδιά τους περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα αφού ο χρόνος αλληλεπίδρασης με αυτά περιορίζεται σε πολύ λίγες ώρες ημερησίως. Γνωρίζουν άραγε αυτοί, οι σύγχρονοι γονείς τα παιδιά τους;
Πολλές φορές διαπιστώνουμε ότι στην πραγματικότητα οι γονείς δε γνωρίζουν πραγματικά τα παιδιά τους. Συμβιώνουν, απλώς, στο ίδιο σπίτι αλλά δε γνωρίζουν τι συμβαίνει στη ζωή του παιδιού τους, τι το απασχολεί πραγματικά.
Μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή η απουσία επικοινωνίας συμβάλει έντονα στη χαμηλή αυτοπεποίθηση του παιδιού, το οποίο, τις περισσότερες των περιπτώσεων, επιλέγει τη φυγή και την απομόνωση ως τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων του.
Επειδή ωστόσο η απουσία του γονιού από το σπίτι δεν είναι πάντοτε επιλογή του αλλά, κατά κύριο λόγο, επιτακτική ανάγκη της εποχής (π.χ. υπάρχει ανάγκη εργασίας και των δυο γονιών για πολλές ώρες την ημέρα, ή ανάγκη δεύτερης δουλειάς από κάποιον γονιό κ.α.) υπάρχουν απλά πράγματα που μπορούμε να ακολουθήσουμε έτσι ώστε να είμαστε ουσιαστικά κοντά στα παιδιά μας. Για λόγους σαν τους παραπάνω, γονείς θυμηθείτε:
1. Μιλήστε καθημερινά με το παιδί σας. Ρωτήστε το απλά αλλά ουσιαστικά πράγματα όπως για παράδειγμα πως πέρασε τη μέρα του.
2. Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του παιδιού σας και εντοπίστε τυχόν αλλαγές. Πολλές φορές δεν αποτελεί μόνο η «εφηβεία» αιτία για αυτές τις αλλαγές.
3. Γνωρίστε τους φίλους του παιδιού σας…. Μάθετε τι του αρέσει να κάνει την ελεύθερη ώρα του…. Μάθετε που του αρέσει να πηγαίνει.
4. Μην ασκείτε κριτική στο τρόπο με τον οποίο φέρετε και σκέφτεται το παιδί σας…. Βρείτε άλλους τρόπους να δώσετε συμβουλές. Για παράδειγμα αντί να πούμε «πως ντύθηκες έτσι» μπορούμε να πούμε «μήπως κάποιο άλλο ρούχο ταιριάζει καλύτερα με τη συγκεκριμένη περίσταση;»
5 Πολλές φορές για το παιδί αρκεί να ξέρει απλώς ότι είστε εκεί για να το στηρίξετε.
6. Μην αφήνετε το παιδί ανεξέλεγκτο. Βάλτε όρια από νωρίς.
7. Ανακαλύψτε μια πρακτική συμφωνία – ένα «συμβιβασμό» όταν οι απόψεις σας είναι αντίθετες, ακούγοντας πάντα και τη δική του άποψη.
8. Εκφράστε τα δικά σας συναισθήματα στο παιδί με ειλικρίνεια για όλα τα θέματα.
9. Αξιολογήστε καταστάσεις και πάρτε μέτρα πριν ξεσπάσει κάποια κρίση.
10. Θυμηθείτε ότι αποστολή του «καλού» γονέα είναι να προετοιμάσει το παιδί του για να βγει στον «αληθινό κόσμο» και να είναι σε θέση να τα βγάζει πέρα μόνο του.
Ολοκληρώνοντας, θα λέγαμε ότι για την καλή και ουσιαστική επικοινωνία μέσα στην οικογένεια δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές και εξεζητημένα πράγματα. Η επιτυχία της κρύβεται σε απλές συμπεριφορές της καθημερινής ανθρώπινης ζωής, που υποθάλπουν πραγματικό ενδιαφέρον για τα μέλη της οικογένειας. Τα βήματα, όπως τα περιγράψαμε, για να προσεγγίσουμε τα παιδιά μας είναι απλά, εύκολα αλλά και συνάμα ουσιαστικά.
Κωστόπουλος Παναγιώτης
Ψυχολόγος
Υποψήφιος Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών
Επιστημονικός Διευθυντής εταιρείας
Αμφιάραος Παιδί & Οικογένεια Ε.Π.Ε.
Καταχώρηση Μηνύματος